ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ

ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ

ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ

ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




Επειδή δεν θυμόμαστε και πολλά από την στατιστική στο πανεπιστήμιο,
και επειδή αυτό αποκλείεται να γίνει ποτέ θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις,
Άσκηση 1
Να βρεθεί:

Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,
με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί...
Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας.
Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Άσκηση 2
Να βρεθεί:

Η πιθανότητα να συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,
με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.

Οι απαντήσεις

A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό
O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).
O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44).
Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός ( 1980-81).
Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη).
O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ).
O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96).
Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία.
O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863).
Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Διομήδης - Kυριακός (1875-1951)
Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση.
Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848)
και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924-1929).

B) Aπό πατέρα σε γιο
O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος (πρωθυπουργός) του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833).
O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3
και 1893-1895).
O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871).
O γιος του Aλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928)
και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1929-1935).
Aς προστεθεί ότι ο Aνδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερου είχε διατελέσει πριν την έλευση του
Kαποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού).
O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933) .
O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51).
O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05) .
O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).
Το ξαναγράφω - αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ...
Eίμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απήτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να τον κυβερνήσει και τους εξώρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Ελληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα...
Είμαστε ή δεν είμαστε Εθνος ανισορρόπων ;...............

"...Σ' αυτόν τον τόπο των παράλληλων μονόλογων,
όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι........"

Γιώργος Σεφέρης,1900-1971, Νόμπελ 1962


Να είστε όλες και όλοι καλά,
εντός και εκτός Ελλάδας.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ...
Eίμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απήτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να τον κυβερνήσει και τους εξώρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Ελληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα...
Είμαστε ή δεν είμαστε Εθνος ανισορρόπων; καί παπαδερόν!!!!!!Αν ανοίξετε τον τηλεφωνικό κατάλογο, θα διαπιστώσετε πως οι μισοί σχεδόν Έλληνες κατάγονται από παπάδες – και έχουν το πρώτο συνθετικό «παπά» στο όνομά τους. Έτσι είναι φυσικό να μας κυβερνούν Παπαδήμοι και Παπανδρέου, τα οικονομικά μας να τα φροντίζουν Παπαντωνίου και Παπακωνσταντίνου και την σκληρή αντιπολίτευση να την κάνει η Παπαρήγα. Οι παλιοί θυμούνται τον πρώτο μας «σοσιαλιστή» Παπαναστασίου και τον δικτάτορα Παπαδόπουλο.

Αντίδοτο στην οικογένεια των Παπα- (πολύ μικρότερο όμως) είναι οι Καρά-. Με πρώτους, βέβαια, τους Καραμανλήδες (θείο και ανεψιό) και σημερινό εκπρόσωπο τον Καρατζαφέρη. Καρά στα τούρκικα σημαίνει μαύρο – πράγμα που στον σημερινό εκπρόσωπο ταιριάζει τέλεια.

Αλλά οι Παπά- κυριαρχούν. Ο εθνικός μας ιστορικός λέγεται Παπαρρηγόπουλος, ο μεγαλύτερος πεζογράφος μας Παπαδιαμάντης, κι ο καλύτερός μας φιλόσοφος Παπανούτσος. Μόνο στην Αθήνα τριακόσιοι δρόμοι είναι αφιερωμένοι σε απογόνους παπάδων.

Κι ύστερα υπάρχουν μερικοί «προοδευτικοί» που ζητάνε χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας! Μα, όταν οι μισοί πολίτες του κράτους είναι παπαδοπαίδια, εγγόνια και δισέγγονα, πώς να τα ξεχωρίσεις; Αυτά μπορεί να συμβαίνουν στους Καθολικούς, όπου οι κληρικοί δεν έχουν απογόνους. (Τουλάχιστον επίσημους).

Είμεθα έθνος «παπαδερόν». Γι’ αυτό και το Ελληνικό Σύνταγμα δεν αντλεί την ισχύ του από τον λαό (όπως όλα τα άλλα), αλλά από την Αγία, Ομοούσια και Αδιαίρετη Τριάδα. Γι’ αυτό και όλα (Βουλή, Κυβέρνηση, Πρόεδρος Δημοκρατίας) ξεκινάνε με τελετή ορκωμοσίας στο Ευαγγέλιο, πλαισιωμένη από πολλά χρυσοποίκιλτα άμφια. Ακόμα και τα σχολεία, οι επιχειρήσεις, τα μαγαζιά, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, με αγιασμό αρχίζουν τη ζωή τους.

Και τώρα που όλοι αυτοί οι Παπα-τάδε και Παπα-δείνα μας έφεραν σε αυτό το χάλι, ίσως η μόνη λύση θα είναι, αντί να χωρίσουμε το Κράτος από την Εκκλησία, να τα ενώσουμε εντελώς. Δηλαδή να πάρει το Κράτος την περιουσία της Εκκλησίας (αντί να την πάρει το Κατάρ) και να εξοφλήσει τα χρέη του. Έτσι κι αλλιώς, πληρώνει τους ιερωμένους (ήταν και οι μόνοι που γλίτωσαν τις περικοπές!). Κι ό,τι περισσέψει να το μοιράσει στους φτωχούς. (Έτσι δεν θα έκανε ο Χριστός;). Τι τα θέλουν οι παπάδες τα πλούτη; Ένας σίγουρος μισθός φτάνει και περισσεύει…

"...Σ' αυτόν τον τόπο των παράλληλων μονόλογων,
όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι........"

Γιώργος Σεφέρης,1900-1971, Νόμπελ 1962