ΙΡΜΑ μου
αντίο και σ'ευχαριστώ πολύ
για όλα όσα ζήσαμε μαζί
σε καμπους και βουνά.
αντίο και σ'ευχαριστώ πολύ
για όλα όσα ζήσαμε μαζί
σε καμπους και βουνά.
συγνώμη,αλλά λεπτομέρειες αργότερα.
Πριν από 7 ώρες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
ΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ.
ΚΑΚΟΜΟΙΡΟ ΣΚΥΛΑΚΙ:(ΘΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ.
Αυτό είναι το πρόβλημα … ότι δενόμαστε και μετά υποφέρουμε!
Σε τι ηλικία έφυγε;
Από τι;
Σου άφησε απόγονο;
Κρίμα,σε καταλαβαίνω Ανέστη!
Ανεκτίμητη απουσία,να είσαι καλά να θυμάσαι όσα ζήσατε!
ανεστη κρατα ολες τις στιγμες μαζι της που θα πρεπει να ηταν ολες μαγικες και θα εισαι χαρουμενος νικολας θεσσαλονικη
Φίλε σε νιώθω απόλυτα.Έχω περάσει τα ίδια με τον χαμό του μεγάλου ΝΤΙΝΟ.Έχουν περάσει 4 χρόνια και δεν υπάρχει βδομάδα να μην πώ ο ΝΤΙΝΟΣ θα έκανε αυτό και γενικά οι συγγκρίσεις που κάνω έχουν πρότυπο αυτόν τον σκύλο.Υπάρχουν σκυλιά που περνούν από τα χέρια μας και μας σημαδεύουν την ζωή.Κουράγιο.
Ανεστη η μόνη παρηγοριά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να πάρεις ένα κουτάβι και να ασχοληθείς μαζί του για να (ξεχάσεις) αυτό που έχασες
Το έχω κάνει πρόσφατα και έπιασε
Όπως και να έχει ήταν ένα πανέμορφο ζώο
Κρίμα το σκυλάκι.
Να είσαι καλά από δω και πέρα εσύ να την θυμάσαι.
Υπάρχουν στο Πετρίτσι ( βρεθηκαν μέσα σε κλειστό τσουβάλι) κουτάβια που ψάχνουν για σπίτι.
Έχω αναλάβει με κάποιον τρόπο την φροντίδα τους.
Από τα 6 έμειναν 4. Είμαι πολύ όμορφα έξυπνα και στρουμπουλά.
Αν μπορείς να πας τόσο γρήγορα σε νέο "Φίλο" πάρε με τηλ. να σου φέρω ένα ή να σου στείλω φώτος.
Βαγγέλης Ζ.
Aνεστη συλυπητηρια.
Ασχημο πραμα να χανεις ζωντανο που αγαπας.
Ανεστη συγκινήθηκα είχα ένα πανέμορφο,ολόιδιο κουρτσχαρ,την Ιρμα,εμένα εκείνος που του την αφησα στην Χιο μέχρι να τακτοποιηθώ την "έχασε",η κόρη μου και η συζυγος ελεγαν δεν ειναι σκυλος ειναι ανθρωπος.....
Φίλοι μου
σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια ψυχής
που καταθέσατε σ'αυτήν εδώ τη σελίδα.
Ίσως για μερικούς η απώλεια ένος σκύλου να μη λέει τίποτα,αλλά πιστεύω πως για πολλούς είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Για μένα τα σκυλιά είναι παρέα,μιας και είχα μέχρι χθές δύο.Δεν τα έχω μόνο για το κυνήγι,αλλά συντροφιά για όλες τις μέρες του χρόνου.
Την ΙΡΜΑ την έπαιρνα μαζί μου όπου κι αν πήγαινα.
Για κάστανα,στα χόρτα,στα αμύγδαλα,στους περιπάτους,στα σαλιγκάρια,στο ψάρεμα στο μάζεμα ελιάς,ακόμα και όταν πήγαινα στα μελίσσια ήταν παρών.(μετά τα πρώτα κεντρίσματα,ήξερε και καθόταν σε απόσταση ασφαλείας)
Την άτυχη ΙΡΜΑ την χτύπησε νταλίκα σε ηλικία 6 ετων.Φέτος θα γεννούσε για πρώτη φορά.
Το πάθος που είχε για κυνήγι μέ έκανε να πηγαίνω,ακόμα και όταν δεν είχα διάθεση.
...................................
Τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή,και συνεχίζεται κρατώντας τις όμορφότερες πολλές,πολλές στιγμές.
Να είστε όλοι καλά.
Δημοσίευση σχολίου