ΞΕΝΙΤΙΑ-- Ως πότε πια η τύχη μου θα μ' έχει δικασμένο να σέρνομαι στην ξενιτιά σαν φύλλο μαραμένο

Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας ο τόπος αυτός,πολλές φορές δεν μπορουσε να θρέψει τους κατοίκους του.
 Η μοναδική λύση για πολλούς ήταν η ξενιτιά.
Από τις πρώτες αρχαίες αποικίες  ως τους μετανάστες των δεκαετιών του '50, '60, αλλά δυστυχώς και στις μέρες έχουμε πάρα πολλούς  ξενιτεμένους νέους, και πάντα ο πόνος του ξεριζωμού είναι ο ίδιος. 
Είναι σπάνιο,σπίτι να μην είχε τουλάχιστον ένα ξενιτεμένο
σε κάποια άκρη της γής.
Αυτός ο πόνος εκφράστηκε στο κύριο μέσο έκφρασης του λαϊκού πολιτισμού, το τραγούδι. Τραγούδια γεμάτα πόνο γι' αυτούς που έφευγαν και γι' αυτούς που έμεναν.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ 

Φεγγάρι, μάγια μου ‘κανες

και περπατώ στα ξένα,
είναι το σπίτι ορφανό,

αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα.

Στείλ’, ουρανέ μου, ένα πουλί

να πάει στη μάνα υπομονή.

Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί,

ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά

στου κήπου την κορομηλιά,

δίπλα στο μπαλκονάκι.

Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί

να πάει στη μάνα υπομονή,
να πάει στη μάνα υπομονή

δεμένη στο μαντίλι
προικιά στην αδερφούλα μου
και στη γειτονοπούλα μου
γλυκό φιλί στα χείλη.

Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί

να πάει στη μάνα υπομονή.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
 Μέσα στο τρένο Γερμανίας Αθηνών,
στην τρίτη θέση σε μιαν άκρη καθισμένος,
αφήνω πίσω μου το μαύρο παρελθόν
και φεύγω στ' άγνωστο φτωχός κι αδικημένος.
Μέσα στο τρένο που με πάει στην ξενιτιά,
κλαίω τη μοίρα μου χωρίς παρηγοριά.

Αφήνω μάνα και αγάπη ορφανές,
κι ό,τι αγάπησα στον τόπο μου εδώ πέρα,
αφήνω όμως και στιγμές πολύ πικρές,
με την ελπίδα πως θα δω μιαν άσπρη μέρα.
Μέσα στο τρένο που με πάει στην ξενιτιά,
κλαίω τη μοίρα μου χωρίς παρηγοριά.

Φεύγει το τρένο και σφυρίζει συνεχώς,
σαν μοιρολόι, σαν τραγούδι πονεμένο.
Γιατί, μανούλα μου με γέννησες φτωχό,
γιατί να ζήσω μακριά σε τόπο ξένο!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ 

Δεν με θαμπώνουν οι ουρανοξύστες,
δεν με πλανεύουν πλούτη και λεφτά.
Όσο αξίζει το γλυκό σου χάδι
δεν το αξίζουν, μάνα, όλα αυτά.

Αχ, ξενιτιά, αχ, ξενιτιά,
φαρμάκι στάζεις μέσα στην καρδιά.

Είναι φαρμάκι, μάνα μου, τα ξένα
κι ας μου χαρίσαν ό,τι επιθυμώ.
Απ’ την καρδιά μου δεν μπορώ να σβήσω
της νοσταλγίας το βαρύ καημό.

Αχ, ξενιτιά, αχ, ξενιτιά,
φαρμάκι στάζεις μέσα στην καρδιά.

Έλα, καράβι, άσπρο περιστέρι,
έλα, δεν έχω άλλη υπομονή.
Θέλω να πάω πίσω στην πατρίδα
να σε προλάβω, μάνα, ζωντανή.

Η ευχάριστες στιγμές είναι όταν έρχονται οι δικοί μας για διακοπές,συνηθως τους καλοκαιρινούς μήνες. 

Κάντε κλίκ εδώ και δείτε την σχετική ανάρτηση. 

Και φυσικά ποτέ δε ξεχνάμε να ευχηθούμε

 όλους τους Έλληνες ξενιτεμένους. 

 

Καλό σαββατοκύριακο σε όλες και όλους,

εντός και εκτός Ελλάδας.