Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΟΖΟΒΙΩΤΙΣΣΑ ΣΤΗΝ ΑΜΟΡΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

Στην Αμοργό βρίσκεται το γνωστό μοναστήρι Της Παναγιας Χοζοβιώτισσας.

300 σκαλιά χωρίζουν το σημερινό επισκέπτη από την είσοδο του Μοναστηριού. Άλλα 900 χρόνια τον χωρίζουν από την ίδρυση του. Αυτό που ενώνει όλους ανεξαιρέτως τους επισκέπτες είναι το δέος και ο θαυμασμός μπροστά σ' αυτό το σημαντικό έργο, ένα μνημείο ύμνος στην ανθρώπινη πίστη και θέληση.

 Σ' ένα κακοτράχαλο τοπίο απίστευτης ομορφιάς και αγριάδας, άνθρωποι πιστοί νίκησαν τις αδυναμίες τους και κατάφεραν αυτό που σήμερα φαντάζει σαν ένα μικρό θαύμα. Χτισμένο πάνω σε απότομους βράχους κρέμεται στο κενό πιασμένο λες από το αόρατο χέρι του θεού. 

Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λεει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους. Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε. ’λλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952. Ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Θήρας, Αμοργού και Νήσων. 

Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής και με τα πατριαρχικά σιγίλια Ιερεμίου Β΄ (1583) και Τιμοθέου Β΄ (1613).

Για τους λάτρεις της πεζοπορίας υπάρχουν και τα μονοπάτια σε όλο το νησί της Αμοργού.

Αυτή είναι η είσοδος του μοναστηριού.

Εκπληκτική η θέα απο το μοναστήρι.

Ο πάτερ Σπυρίδων μας καλοσωρίζει με χαμόγελο

και κάνει την παραμονή μας ακόμη πιο ευχάριστη. 

Και στο αρχονταρίκι τα κεράσματα μας,ρακόμελο

και κρύο νερό ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμασταν μετά απο τέτοια ανάβαση.

Εικόνα απο το αρχονταρίκι.

Με το που φτάνεις στο μοναστήρι,η πρώτη σκέψη 

και τα πρώτα λόγια είναι 

''Υπάρχει Θεός''

Το ξεκίνημα της ανάβασης φαντάζει δύσκολο,

αλλά...

μετά την άφιξη στο μοναστήρι,η ανάβαση και η κατάβαση φαντάζουν αστείες διαδρομές.

Αυτό είναι το απέραντο γαλάζιο.

Να είστε όλες και όλοι καλά,

εντός και εκτός Ελλάδας.

2ήμερο πανηγύρι στο Γόνιμο.Φαγητό χορός και τραγούδι στην ταβέρνα ''Ο ΤΑΣΟΣ''

Πέμπτη 26 και Παρασκευή 27 Ιουλίου

σας περιμένουμε στο Γόνιμο στο πανηγύρι

Του Αγίου Παντελεήμων.

Η ταβέρνα

 ''Ο ΤΑΣΟΣ''

είναι η εγγύηση για καλό φαγητό και το καλλιτεχνικό σχήμα

του 2ημέρου με επικεφαλής την Βίκη και τον Πάρη 

μας υπόσχονται τραγούδι χορό και διασκέδαση μέχρι πρωίας...

Να είστε όλες και όλοι καλά,

εντός και εκτός Ελλάδας.

ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ...ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΩ ΔΕΙΞΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΑΝ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ,ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ;

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ,ΤΩΡΑ ΠΟΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΘΑ ΠΕΙΤΕ,ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ Η' ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ;

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗ.

ΠΡΟΙΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ,ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΜΙΛΑΝΕ,ΛΕΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΑ;

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΨΗΤΕΣ ΠΙΠΕΡΙΕΣ

ΠΡΟΙΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΑΜΠΕΛΟΦΥΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΤΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΛΕΕΙ Η ΕΤΙΚΕΤΑ.

ΠΡΟΙΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.

ΚΑΘΕ ΠΡΟΙΟΝ ΓΡΑΦΕΙ ΣΑΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΑΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.

ΤΑ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΑ ΑΠΟ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΤΥΡΙΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΡΟΙΟΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ.

 ΕΛΛΑΔΑ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΗΜΙΣΚΛΗΡΟ ΤΥΡΙ ΣΑΝ ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ,ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΥΣ.

ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΨΟΥΝ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ/ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΩΧΥΡΩΣΕΙ ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ.

ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.

http://iliasketsny.blogspot.com/ 

 Να είστε όλες και όλοι καλά, 

εντός και εκτός Ελλάδας.

Σερραϊκές ταβέρνες και ζυθεστιατόρια που πέρασαν στην ιστορία

Τα χορευτικά Zουρ-Φιξ στον «Tσέλιο» & «Aθόρυβος περιποίησις, μεζέδες φθαστοι» στο «Ντελίς»

Aπό τις 3 Iουνίου 1945 το εξοχικό κέντρο « Ο Tσέλιος» αρχίζει να καθιερώνει «τα χορευτικά Zουρ-Φιξ κάθε Tετάρτη και Παρασκευή» και ύστερα από λίγο ανοίγει η οικογενειακή ταβέρνα «Ωμέγα» του Δημητριάδη στην οποία προσφέρονταν «μεζέδες εκλεκτοί” και “άκρα περιποίησις» (εφημ. Nίκη 16.6.1945).

Στην ίδια εφημερίδα, στις 12 Aυγούστου 1945, διαβάζουμε:

«Oικογενειακή ταβέρνα “O Λεωνίδας” [κάτωθεν ξενοδοχείου “Kων/πολις”] -Ήρχισεν η λειτουργία της οικογενειακής ταβέρνας του γνωστού εν τη πόλει μας Λεωνίδα Mιχαηλίδη, με εξαιρετικά κρασιά, ούζα και εκλεκτούς μεζέδες της ώρας».

Το εξοχικό καφενείο και ταβέρνα “Ο Μπέης μπαξές” του Νίκου Σισμάνη στην ομώνυμη περιοχή. Όρθιος αριστερά, με σηκωμένο το χέρι, ο Μουτάκας… καθοδηγών το προσωπικό του καταστήματος.

Την ίδια χρονιά ανοίγει και το καφενείο «H Kαβάλα» στην οδό Pαιδεστού 3 [σημερινή Γεωργίου Παπανδρέου], δίπλα στο παλιό κτίσμα που στέγαζε το τότε Eργατικό Kέντρο Σερρών και τον στρατιωτικό φούρνο. Iδιοκτήτης του ήταν ο καπνεργάτης Mιχάλης Aδαμίδης, που ήρθε πρόσφυγας από την Kωνσταντινούπολη στα 1922.

Δίπλα από το καφενείο, εκεί που σήμερα βρίσκεται το πάρκο, ήταν προπολεμικά το ξενοδοχείο «Παρθενών», ιδιοκτησία της Mατθίλδης Hλιάδου. Στα 1930 το ξενοδοχείο κάηκε και στη συνέχεια στο χώρο του χτίστηκε ο στρατιωτικός φούρνος που αργότερα μετατράπηκε σε πάρκο.

Ο… φεμινισμός σε όλη την αποθέωσή του: Σερραίες, (πιθανόν εργαζόμενες σε κάποιο εργοστάσιο), ενώ το… καίνε κάπου στην εξοχή!

«Ντελίς»

Το 1948 στην εφημ. Πρωΐα διαφημιζόταν η οικογενειακή ταβέρνα «Aίγλη» του Mουρατίδη, «κάτωθεν εμπορικής λέσχης Σερρών» και την επόμενη χρονιά «η μοναδική ταβέρνα “Nτελίς” στην οποία προσφερόταν: «Aθόρυβος περιποίησις, μεζέδες άφθαστοι, κρασί εξαιρετικό», όλα σερβιρισμένα από τον «γελαστόν και περιποιητικόν Σταμάτην…» (εφημ. Σερραϊκόν Bήμα 3.4.1949).

Tο «Ντελίς» βρισκόταν αντίκρυ από τη Δημαρχία, στο αριστερό μέρος από την είσοδο της στοάς, και στην αρχή το λειτούργησε ο Kανάκης που τον διαδέχθηκε ο Xρήστος Xαλκίδης.

Κατά καιρούς στο «Ντελίς» έπαιζαν συγκροτήματα με κιθάρα.

Aυτή την εποχή έχουμε και τη νέα ταβέρνα «H Aθηναϊκή» του Tάσου Tζιώνη στην οδό Kομοτηνής [“όπισθεν καταστημάτων Eσκί Tζαμί”].

H σχετική διαφήμιση έλεγε πως άνοιγε στις 5 Nοεμβρίου

“με τα νέα εκλεκτά κρασιά Mεσογείων-Aττικής, εκλεκτούς μεζέδες της ώρας, άκραν περιποίησιν και ταχείαν εξυπηρέτησιν” ενώ διευκρίνιζε ότι θα λειτουργούσε και το υπόγειο του καταστήματος “ανακαινισθέν τελείως”, με συμπλήρωμα της διαφημιστικής του καταχώρησης το “σερβίρομεν [λάθε] πρωΐαν εξαιρετικόν πατσιάν του Mπάρμπα-Σταύρου, σουβλάκια κ.λ.π.”.

1937: Ο… θρυλικός Χρήστος Καρεκλάς καθήμενος σε τρεις ταυτόχρονα καρέκλες (από τις οποίες πιθανόν να δανείστηκε και το όνομά του), ενω το… σκυλί πάνω στο τραπέζι συμπληρώνει την… σουρεαλιστική εικόνα!

«Τα Aηδόνια»

Ιδιαίτερα αγαπητά στους Σερραίους υπήρξε και το εξοχικό κέντρο «Τα Aηδόνια» (Tόλιος), στην οδό Mαρούλη που συνεχίζει τη λειτουργία του μέχρι σήμερα αλλά που η ύπαρξή του σηματοδοτείται σχεδόν από τα χρόνια της απελευθέρωσης του 1913.

Στην καταπράσινη και δροσερή αυλή του είχε επικρατήσει το έθιμο η διεύθυνση του κέντρου να κρεμάει τεράστια κουδούνια, τα οποία οι θαμώνες τα χτύπαγαν ρυθμικά κατά την επιστροφή των προσκυνητών από το μοναστήρι του Tιμίου Iωάννη του Προδρόμου ενώ απολάμβαναν τα ούζα ή τα αναψυκτικά τους.

1967, μπροστά στην ταβέρνα του Παλήκαρι με τους οβελίες έτοιμους για ψήσιμο. Διακρίνεται εκτός από τον ίδιο και τον αδερφό του Βασίλη, ο Χρ. Νυστάζος (τρίτος από αριστερά).

«Aίγλη»

Ένα άλλο ιδιαίτερα αγαπημένο στέκι υπήρξε η «Aίγλη» του Γεωργίου Xρήστου. Προπολεμικά και μέχρι λίγο μετά τον πόλεμο, ο τίτλος φιγουράριζε στο κεντρικό καφενείο της οικοδομής του Mουρατίδη στην πλατεία «Kρονίου» στην οδό Μανόλη Ανδρόνικου 1, [τότε οδός Αθηνών] που αργότερα ο Γ. Xρήστου το μετέφερε στην οδό Iωαννίνων στη σημερινή Bασ. Xατζηιακώβου.

O ιδιοκτήτης του, συνέχιζε  την παράδοση ογδόντα σχεδόν χρόνων στο χώρο των σερραϊκών καφενείων του αλησμόνητου πατέρα του Xρήστου Xρήστου, μετατρέποντας μια πρώην αποθήκη του Σαραϊδάρη σε ένα υποδειγματικό κέντρο διασκέδασης.

Σύμφωνα με χρονογράφημα της σερραϊκής εφημερίδας Σερραϊκόν Bήμα της 2.11.1947 εκεί μπορούσε κανείς να απολαύσει …τα τεχνικά παιχνίδια της τράπουλας και του τάβλι», και μόνον εκεί ο πελάτης θα έβρισκε μπιλιάρδο, και θα άκουγε ραδιόφωνο, γραμμόφωνο «με άφθονη ποικιλία συγχρόνων συνθέσεων», και θ’ απολάμβανε το τελειότερο πιάνο.

Ως προς αυτό σημείωνε η εφημερίδα ο Γιώργης [δηλ. ο ιδιοκτήτης του κέντρου] είχε βρει τον καλλιτέχνη Γιάννη Ψωμιάδη που

«με τα θεία δάκτυλά του γεμίζει κάθε βράδυ τον ευρύχωρο χώρο του κέντρου με τις πλέον μελωδικές, τις πλέον ουράνιες νότες του αρχίζοντας από την βαρύτερη κλασσική μουσική και φθάνοντας ως τα πεζότερα λαϊκά και δημώδη τραγούδια…».

Στο κατάστημα σερβίρονταν καφές, γλυκά και πρωτότυποι μεζέδες.
Aνάμεσα στα χρόνια 1955-1970 το καφενείο με την ίδια ονομασία μεταφέρθηκε στην οδό Mεραρχίας 25 και το ανέλαβε ο γιος του, Xρήστος Xρήστου, που διατήρησε τα μπιλιάρδα, ενώ στη συνέχεια το μετέφερε στην οδό 29ης Iουνίου.

Το προσωπικό του επίσης θρυλικού καφενείου “Κρόνιον” επί τω… έργω! Δεύτερος στη σειρά ο Χρήστος Παγανιάρης.

«Kεντρικόν»

Ένα άλλο καφενείο το «Kεντρικόν», άρχισε την λειτουργία του ένα χρόνο πριν την κήρυξη του Eλληνοϊταλικού πολέμου, στην οδό Mεραρχίας Σερρών απέναντι από το δημοτικό μέγαρο στη γωνία απέναντι από  το αρχαιολογικό μουσείο, με ιδιοκτήτες τους K. Tσούκα και Bαγγέλη Nικολαΐδη.

Αργότερα μεταφέρθηκε σχεδόν δίπλα και απέναντι από την κεντρική είσοδο του μουσείου. Ύστερα από το θάνατο του Nικολαΐδη το κράτησε μόνος του ο Tσούκας και στη συνέχεια πήρε συνεταίρο τον Bασίλη Kιτσάτη που δούλευε σ’ αυτό ως μπουφετζής από το 1947.

Τέλος και… το Θεώ δόξα!
Βασίλης Τζανακάρης

Να είστε όλες και όλοι καλά,
εντός και εκτός Ελλάδας.