20 Ιουλίου του 1974
Στο Γόνιμο η ζωή κυλούσε στους καθημερινούς
ρυθμούς με τους κατοίκους να είναι στις αγροτικές τους εργασίες.
Το νέο της επιστράτευσης το έφερε στο Γόνιμο ο Άγγελος Καβατζίκης που ήταν για δουλειές στις Σέρρες.
Το δυσάρεστο μαντάτο έφτασε σε όλους και αμέσως όλοι οι άντρες εγκατέλειψαν τα χωράφια τους και πηγαίνοντας στα σπίτια τους έψαχναν να βρούν τα φύλλα πορείας για να δούν που πρέπει να παρουσιαστούν.
Σημείο συγκέντρωσης ήταν το βενζινάδικο του Θεόφιλου
όπου οι άντρες έψαχναν τρόπο πως θα πάνε στα στρατόπεδα.
Οι περισσότεροι είχαν προορισμό κοντινά στρατόπεδα πχ.Σιδηρόκαστρο,Ν.Πετρίτσι,Θεσσαλονίκη,
Σέρρες,Μπέλες,Ροδόπολη,Κιλκίς.Δράμα κλπ.
Παππούδες,γιαγιάδες.νέοι,νέες,και παιδιά,
δύσκολα συγκρατούσαν τα δάκρυα τους,
αλλά και κάποιοι φώναζαν και έδινα κουράγιο
στους συγχωριανούς...
Θυμάμαι πως όλο το χωριό αποχαιρετούσε τα νιάτα του
με μια ψυχή,με μια αγκαλιά,βαδίζοντας,με προορισμό το σιδηροδρομικό σταθμό της Βυρωνειας.
Αυτό που δε πρόκειται να ξεχάσω ποτέ ήταν τα βουρκωμένα μάτια του παππού μου και καπνίζοντας ασταμάτητα,
έλεγε και ξανάλεγε
''όχι πάλι πόλεμο''
μιας και είχε ζήσει τον ξεριζωμό απο τον Πόντο αλλά και τον πόλεμο του 1940.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία και είναι γνωστά.
Για άλλα γεγονότα των ημερών στο Γόνιμο
θα αναφερθώ αργότερα.
Αλήθεια εκείνος ο φάκελος της Κύπρου
τι έγινε?
Να είστε όλες και όλοι καλά,
εντός και εκτός Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου