Πλατανάκια Σερρών - Ένας Παράδεισος στους πρόποδες του Μπέλες

Ο νερόμυλος του χωριού, που έχτισε με τα χέρια του μόνος ο αείμνηστος μυλωνάς Μωϋσίδης Παναγιώτης, και που συνεχίζει να λειτουργεί ακόμη και σήμερα ο γιός του Θεόδωρος..

Στους πρόποδες του Μπέλες, ανάμεσα στις λίμνες Κερκίνη (Ν. Σερρών) και Δοϊράνη (Ν. Κιλκίς), απλώνεται ένας μικρός Παράδεισος. Το πανέμορφο χωριό Πλατανάκια.
Πλατανάκια υπάρχουν κι αλλού, όπως π.χ. στη Μαγνησία ή στη Ρόδο. Εγώ θα σας πω για τα Πλατανάκια του Δήμου Κερκίνης, στο Νομό Σερρών.

Βρίσκεται πάνω στον Διεθνή Κιλκίς - Σιδηροκάστρου - Σερρών. Μπαίνοντας από το Νομό Κιλκίς, είναι το δεύτερο χωριό του Νομού Σερρών και το πρώτο στο αριστερό σας χέρι, με τρεις εισόδους.
Συνορεύει με τα χωριά Ροδόπολη, Κάτω και Άνω Πορρόϊα, Μακρυνίτσα, Καστανούσα και Καλοχώρι.
Απέχει 85 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, και 45 από το Κιλκίς.

Το παλιό του όνομα, όταν εκεί ζούσαν ακόμα Τούρκοι πρίν την ανταλαγή των πληθυσμών, λέγεται ότι ήταν "Σούκοβα", που σήμαινε, "νερά με τον κουβά" (ή πολλά νερά), λόγω των άφθονων πηγών του Μπέλες, από τις οποίες έρεαν άφθονα παγωμένα ρυάκια, κι ένα μικρό ποταμάκι, στο κέντρο του χωριού.
Το σημερινό του όνομα, "Πλατανάκια", του το έδωσαν οι Πόντιοι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν εκεί, από τα αμέτρητα πλατάνια του, μερικά εκ των οποίων είναι πραγματικά τεράστια και χαρίζουν μοναδική δροσιά κάτω απ' τα πυκνά τους φυλλώματα. Ένα τέτοιο μεγάλο (σε διάμετρο) πλατάνι, δέσποζε μέχρι λίγα χρόνια πρίν στην πλατεία του χωριού.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει πιά.

με το κόκκινο βέλος, είναι το πατρικό μου σπίτι

Οι λιγοστοί πλέον κάτοικοι που απέμειναν μόνιμα εκεί, Πόντιοι -από την Ορντού του Πόντου- στην πλειοψηφία τους, ασχολούνται κατά κύριο λόγο με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Τα γλέντια τους είναι πάντα ξακουστά και γίνονται συχνά, ακόμα και τώρα, στον καιρό της κρίσης.
Αυτό όμως που κάνει τους Πλατανακιώτες να ξεχωρίζουν, είναι η ζωντάνια τους, το χιούμορ τους, η δημιουργικότητά τους, η απλότητα, και η μοναδική τους φιλοξενία, κάτι που έχει να κάνει με το DNA των ανθρώπων, και που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.. Πρόσφυγες του Πόντου βλέπετε!

Δείτε μερικές ακόμη φωτογραφίες

Το πλατάνι, που όπως λένε οι μεγαλύτεροι, είχε ανέβη μικρός ο Στέλιος Καζαντζίδης, και τον μάλωσε ο πατέρας του επειδή φοβόταν μετά να κατέβη. Δεξιά στη βάση του είναι η βρύση με την φωτογραφία του, αφιερωμένη στον Στέλιο

Η πλατεία του χωριού, όπου γίνονται οι διάφορες εκδηλώσεις και εορτασμοί.

Σχεδόν παντού, δέντρα και πράσινο..

Και ένα στιγμιότυπο χειμωνιάτικου τοπίου, από την 3η είσοδο του χωριού..

Μερικές φωτογραφίες του πατρικού μου που μου τις έστειλε ο γείτονας και φίλος μου Ζαχαρίας Πετρίδης

Αν λατρεύετε τη φύση, την ηρεμία, και αν θέλετε να γνωρίσετε ακόμη ένα πανέμορφο, παραδεισένιο ελληνικό χωριό, κάντε ένα ταξιδάκι μια μέρα. 

Και σαν επίλογος, το «τραγούδι - θρήνος» της Ορντού του Πόντου, "Εκάεν και το Τσιάμπασιν", με τη φωνή του αείμνηστου Στέλιου Καζαντζίδη, και ελληνικούς υποτίτλους ως μετάφραση, για όσους δεν γνωρίζουν ποντιακά.

About Author
Ο Νίκος Ράμμος είναι αρθρογράφος του TgbNews. Αρθρογραφεί στην στήλη "Σάτιρα με χιούμορ" και "Editors Post". Γεννήθηκε και έζησε τη μισή ζωή του στην Ελλάδα, κατόπιν 22 χρόνια στη Γερμανία, και τώρα βρίσκεται στον Καναδά. Μιλάει άπταιστα 4 γλώσσες, (Ελληνικά, Γερμανικά, Αγγλικά, Ποντιακά). Ασχολήθηκε για χρόνια με το τραγούδι και την ποντιακή μουσική, τραγουδώντας και παίζοντας λύρα, έχοντας στο ενεργητικό του και 2 ποντιακά τραγούδια (μουσική/στίχο). 

http://www.tgbnews.com/


Νίκο να προσθέσω και μερικές δικές μου φωτογραφίες 
απο το όμορφο χωριό σου.

Να είστε όλες και όλοι καλά,
εντός και εκτός Ελλάδας.