ΟΧΥΡΟ ΠΥΡΑΜΙΔΟΕΙΔΕΣ
Βρισκόταν στις ακραίες προσβάσεις Β.Δ του υψώματος Προφήτης Ηλίας, 2500 μέτρα Β.Δ. του χωρίου Γρανίτης Δράμας και 3,5 χιλιόμετρα ανατολικώς του Λίσσε. Αποστολή του ήταν η απαγόρευση των οδεύσεων που συγκλίνουν μεταξύ των Λίσσε και Ουσόγια προς την έξοδο Γρανίτη. Αποτελούνταν από δύο στεγανά έργα με τέσσερα απλά, τρία διπλά πολυβολεία, ένα σύνθετο πολυβολείο – προβολέα, δύο αντιαρματικά, τρία παρατηρητήρια, πέντε εξόδους και δύο διπλά βομβιδοβολεία. Το ανάπτυγμα των καταφυγίων ήταν 250 μέτρα και οι στοές 620 μέτρα εντός συμπαγούς βράχου. Η αντοχή του σε βολές των 220 χιλιοστών.
Βρισκόταν στις ακραίες προσβάσεις Β.Δ του υψώματος Προφήτης Ηλίας, 2500 μέτρα Β.Δ. του χωρίου Γρανίτης Δράμας και 3,5 χιλιόμετρα ανατολικώς του Λίσσε. Αποστολή του ήταν η απαγόρευση των οδεύσεων που συγκλίνουν μεταξύ των Λίσσε και Ουσόγια προς την έξοδο Γρανίτη. Αποτελούνταν από δύο στεγανά έργα με τέσσερα απλά, τρία διπλά πολυβολεία, ένα σύνθετο πολυβολείο – προβολέα, δύο αντιαρματικά, τρία παρατηρητήρια, πέντε εξόδους και δύο διπλά βομβιδοβολεία. Το ανάπτυγμα των καταφυγίων ήταν 250 μέτρα και οι στοές 620 μέτρα εντός συμπαγούς βράχου. Η αντοχή του σε βολές των 220 χιλιοστών.
Διοικητής του ο λοχαγός Ρογκάκος Παναγιώτης. Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων συνδράμει με τα πυρά πολυβόλων αλλά και πυροβόλων τον αγώνα , κυρίως, του Λίσσε. Γερμανικό άρμα που προσπαθεί να πλησιάσει προς Ουσόγια βάλλεται από πυροβόλο του οχυρού(λοχίας Ματόπουλος Θεοδόσιος) και καταστρέφεται, ενώ το πλήρωμα του που προσπάθησε να βγεί αποδεκατίσθηκε φονευθέντων όλων. Όμως οι Γερμανοί κατορθώνουν να ανέβουν στις πλαγιές του Ουσόγια όπου καθηλώνονται από τα πυκνά πυρά πολυβόλων του Πυραμιδοειδούς και του εκτός οχυρών πυροβολικού και αναγκάζονται να σιωπήσουν τα όπλα τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα μόνο πολυβόλο έβαλλε συνεχώς 8-9000 φυσίγγια. Εκτοξεύεται αντεπίθεση από ένα λόχο η οποία αποτυγχάνει και έτσι οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το ύψωμα αυτό..
Οι Γερμανοί ενισχύονται και την επομένη(8/4) προσβάλλουν με πυκνά πυρά το οχυρό το οποίο απάντησε με πυκνά πυρά πολυβόλων, όλμων και πυροβολικού εκτός οχυρού και ματαιώνει κάθε προσπάθεια διείσδυσης προς το ύψωμα Γρανίτης. Καμία άλλη επίθεση δεν δέχθηκε την μέρα αυτή, ενώ σημαντική είναι η συνδρομή του στην προσπάθεια του Λίσσε. Την 9/4 και περί ώραν 13.00΄γερμανικό όχημα με λευκή σημαία εμφανίζεται προ του οχυρού. Αποστέλλεται περίπολος και οδηγεί Γερμανό λοχαγό . του επιτελείου της 72ας Μεραρχίας, στο οχυρό , ανακοινώνει την συνθηκολόγηση στην Θεσσαλονίκη και ζητά την κατάπαυση πυρός. Ο λοχαγός Ρογκάκος αναφέρει στην διοίκηση της VII Μεραρχίας, η οποία την 14.30΄διατάσσει την κατάπαυση του πυρός.
Απόσπασμα από τις αναμνήσεις του λοχία Ματόπουλου Θεοδόσιου… «…Έτσι έφθασε η 5η Απριλίου. Την Κυριακή 6 Απριλίου, χτύπησε συναγερμός και πήγαμε στις θέσεις μας. Την 11.30΄ ακριβώς κάθισα να φάω λίγο από το φαγητό μας. Είχαμε σφάξει δυο γουρουνάκια, που τα μεγαλώναμε με τα αποφάγια και ο μάγειρας τα έκανε με κριθαράκι. Μία μπουκιά πρόλαβα να φάω. Με φώναξαν και ανέβηκα στο πυροβόλο. Πήρα τη διόπτρα για να δω τι γίνεται. Βλέπω μπροστά στον κάμπο, στις πηγές του Αγγίτη ποταμού, έναν Γερμανό με τρεις στρατιώτες και ένα μικρό πυροβόλο, που το έσερνε ένα μαύρο άλογο. Προσπαθούσαν να το τάξουν και να μας χτυπήσουν. Μ΄ αυτό θα μας κάνανε ζημιά; Τα οχυρά ήταν πολύ δυνατά. Δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε.
Ενημέρωσα το λοχαγό Ρογκάκο. Σκόπευσα, χωρίς καθυστέρηση και έριξα ένα βλήμα. Τους κατέστρεψα. Είχα βρει αμέσως στόχο και αυτό διότι πριν αρχίσει ο πόλεμος είχα κάνει επισημάνσεις και μετρήσεις καταγράφοντας όλα τα στοιχεία. Αμέσως όμως προωθήθηκε ένα άρμα που πήγε καλύφθηκε πίσω από μια μεγάλη αγριομηλιά και από εκεί χτυπούσε το οχυρό. Εγώ, που μπορούσα να το χτυπήσω, βρισκόμουν στην άλλη πλευρά του οχυρού, ενώ αυτό ήταν στην πλευρά του χαλασμένου πυροβόλου. Μέχρι να επισκευασθεί είχε τελειώσει ο πόλεμος. Υπήρχαν όμως άλλα πυροβόλα στο Βώλακα και από κει ένα άρχισε τις βολές εναντίον του άρματος. Η πρώτη έπεσε κοντά, η δεύτερη ακόμη πιο κοντά, αλλά οι Γερμανοί εκεί, δεν το κουνούσαν. Το τρίτο βλήμα το «φυτέψανε» πάνω στο άρμα και ησυχάσαμε και από αυτόν τον κίνδυνο.
Στον τομέα μας διοικητής ήταν ένας Κρητικός αντισυνταγματάρχης, ο Παπαδομαρκάκης. Ο στρατηγός Ζωιόπουλος τον διέταξε να φύγει και να πάει στη δεύτερη γραμμή άμυνας, όμως ο διοικητής του απάντησε «εγώ δεν αφήνω τα παιδιά μου» και δεν υπάκουσε. Τον έβαλε τιμωρία για δυο ώρες κλεισμένο σε αμπρί και εμείς πολεμούσαμε....»
Η ιστορική αναδρομή είναι του Ηλία Κοτρίδη
και οι φωτογραφίες του Μιλτιάδη Δημητριάδη.
Οι φωτογραφίες απο το κάτω μέρος του οχυρού.
Να είστε όλες και όλοι καλά,
εντός και εκτός Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου