Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΟΖΟΒΙΩΤΙΣΣΑ ΣΤΗΝ ΑΜΟΡΓΟ

Στην Αμοργό βρίσκεται το γνωστό μοναστήρι Της Παναγιας Χοζοβιώτισσας.

300 σκαλιά χωρίζουν το σημερινό επισκέπτη από την είσοδο του Μοναστηριού. Άλλα 900 χρόνια τον χωρίζουν από την ίδρυση του. Αυτό που ενώνει όλους ανεξαιρέτως τους επισκέπτες είναι το δέος και ο θαυμασμός μπροστά σ' αυτό το σημαντικό έργο, ένα μνημείο ύμνος στην ανθρώπινη πίστη και θέληση.

 Σ' ένα κακοτράχαλο τοπίο απίστευτης ομορφιάς και αγριάδας, άνθρωποι πιστοί νίκησαν τις αδυναμίες τους και κατάφεραν αυτό που σήμερα φαντάζει σαν ένα μικρό θαύμα. Χτισμένο πάνω σε απότομους βράχους κρέμεται στο κενό πιασμένο λες από το αόρατο χέρι του θεού. 

Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λεει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους. Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε. ’λλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952. Ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Θήρας, Αμοργού και Νήσων. 

Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής και με τα πατριαρχικά σιγίλια Ιερεμίου Β΄ (1583) και Τιμοθέου Β΄ (1613).

Για τους λάτρεις της πεζοπορίας υπάρχουν και τα μονοπάτια σε όλο το νησί της Αμοργού.

Αυτή είναι η είσοδος του μοναστηριού.

Εκπληκτική η θέα απο το μοναστήρι.

Ο πάτερ Σπυρίδων μας καλοσωρίζει με χαμόγελο

και κάνει την παραμονή μας ακόμη πιο ευχάριστη. 

Και στο αρχονταρίκι τα κεράσματα μας,ρακόμελο

και κρύο νερό ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμασταν μετά απο τέτοια ανάβαση.

Εικόνα απο το αρχονταρίκι.

Με το που φτάνεις στο μοναστήρι,η πρώτη σκέψη 

και τα πρώτα λόγια είναι 

''Υπάρχει Θεός''

Το ξεκίνημα της ανάβασης φαντάζει δύσκολο,

αλλά...

μετά την άφιξη στο μοναστήρι,η ανάβαση και η κατάβαση φαντάζουν αστείες διαδρομές.

Αυτό είναι το απέραντο γαλάζιο.

Να είστε όλες και όλοι καλά,

εντός και εκτός Ελλάδας.